എൻ്റെ സ്വന്തം

പാർട്ട് 2
വർഷങ്ങൾ പോയിമറഞ്ഞു…
എങ്കിലും സത്യയുടെ മനസ്സിൽ അവൾ ഇന്നും തീരാനോവാണ്.
ആദ്യമാദ്യം കടുത്ത വിഷമം ആയിരുന്നു.പിന്നീട് അവൻ സ്വയം സമാധാനിക്കും.അവൾക്ക് താൻ ചേരില്ല. അവൾ എന്റെ കൊച്ചു സുന്ദരിപ്പെണ്ണല്ലേ. എന്നെക്കാൾ നല്ല പയ്യനെ തന്നെ അവൾക്ക് കിട്ടിക്കാണും.സുഖമായി ജീവിക്കട്ടെ .
ഒരിക്കൽ പോലും അവളെ കുറ്റപ്പെടുത്തുവാൻ അവനു സാധിച്ചിരുന്നില്ല.അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ അവൻ അവളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു.കരുമാടിക്കുട്ടൻ എന്ന് പറഞ്ഞ് കുട്ടികൾ കളിയാക്കുമ്പോൾ അവന്മാരോട് പോയി പണി നോക്ക് എന്ന പറയാൻ പറഞ്ഞിരുന്നവൾ. ആ അവൾ തന്നെ വെറുപ്പോടെ നോക്കാൻ മാത്രം അവൾക് താൻ അന്യനായി മാറിയത് എങ്ങനെ…
പിന്നീട് പഠനത്തിൽ കൂടുതൽ  ശ്രദ്ധിച്ചു.അങ്ങനെ എങ്കിലും അവളുടെ ഓർമകളെ തേയ്ച്ചുമായിച്ച് കളയാൻ.
ഇന്ന് അവൻ നഗരത്തിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ഓർതോപിഡീഷ്യൻ ആണ്.അവൾ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു താൻ ഒരു ഡോക്ടർ ആകണമെന്ന്.
“വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുക്കൂ സർ. ഞങ്ങൾക്കും നേരത്തെ കാലത്തെ വീട്ടിൽ എത്താൻ ഉള്ളതാ”
ഒരു ഓട്ടോക്കാരൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചുകൂവി.
ഒരു നിമിഷം എടുത്തു അവനു പഴയ ഓർമകളിൽ  നിന്നും തിരിച്ചു വരാൻ.താൻ ട്രാഫിക്കിൽ ആണെന്ന് പോലും അവൻ മറന്നു പോയിരുന്നു.
വേഗം അവൻ വണ്ടി  കുറച്ച് മുന്നോട്ടെടുത്തു.ഇനിയും സമയം എടുക്കും ട്രാഫിക് മാറാൻ.അവൻ അസ്വസ്ഥത യോടെ നെറ്റിയുഴിഞ്ഞു.
അവളെ ഓർക്കാത്ത ദിനങ്ങൾ അവനില്ല.ഇന്ന് രോഗികളെ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഒരു കുസൃതിക്കുടുക്കയെ കാണുന്നത്. പേര് എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ജെസ്സി എന്ന് പറഞ്ഞു.അപ്പോൾ മുതൽ തുടങ്ങി നെഞ്ചിൽ കരിങ്കല്ലു കയറ്റി വെച്ച ഭാരം പോലെ.
എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഫ്ളാറ്റിൽ എത്തിയാൽ മതിയായിരുന്നു എന്ന് അവനു തോന്നി.
ചില ഓർമ്മകൾ അങ്ങനെയാണ്. അത് മനുഷ്യനെ വല്ലാതെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കും.കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാലും കെടാത്ത തീക്കനൽ പോലെ.മുറിവിൽ വീണ്ടും കുത്തിക്കീറുന്നപോലെ….
വൻ ട്രാഫിക് ആണ്.ഇനിയും നേരം വൈകും.
അലക്ഷ്യമായി നോക്കുന്നതിനിടയിൽ ആണ് അവൻ ആ നീലകണ്ണുകളുടെ ഉടമയെ കാണുന്നത്.
എവിടെയോ കണ്ടുമറന്നപോലെ…….